Szkoła Podstawowa nr 1 im. Mikołaja Kopernika
„CZY ZNASZ TĘ KSIĄŻKĘ?” – ZAGADKA NR 16 (25-31. I 2021)
ZAGADKA NR 16 KLASY I – III
Rozpoznaj książkę po fragmencie:
„Teraz się okazało, że wojna może nie tylko przyjść do domu, ale nawet go zabrać. Nie ma domu, nie ma twojego łóżka, poduszki ani kołderki. Musisz iść spać do innego, cudzego domu, gdzie zamiast mamy jest jakaś obca pani, obce meble, i musisz pić mleko z cudzego kubeczka, zamiast z tego, co zawsze. I jeszcze zamiast własnej piżamy dają ci do spania jakieś okropne, porozciągane koszulisko do ziemi. Nie ma nie tylko domu, ale też żadnych bliskich ludzi. Nie tylko mamy ani taty, ale też moich braci ani sióstr. Nie ma Przemka, który fikał kozły na trapezie i grał na organkach. Nie ma Andrzeja, który czytał mi wierszyki, a potem, jak mu się znudziło, zaczął mnie uczyć liter. Ani Marka, ani Krzysia, ani małego Tomeczka. Po prostu nikogo. Wiem, że oni gdzieś są, ale nie wiadomo gdzie. Po zabraniu mamy przez Niemców, zajęli się nami jacyś dobrzy ludzie. Ale nikt nie mógł zaopiekować się wszystkimi dziećmi razem. Dlatego zostaliśmy rozdzieleni, każdy osobno. Ja jestem tu, na Filtrowej, a oni gdzieś tam indziej, w jakichś innych, obcych domach.”
Odpowiedź do zagadki nr 15: „Bajki w zielonych sukienkach”, autor: Anna Mikita
ZAGADKA NR 16 KLASY IV – VI
Rozpoznaj książkę po opisie:
Zwariowana trójka – stryj Rabarbar, jego bratanek Konrad oraz gadający koń na wrotkach Negro Kaballo – zabierają nas w pełną humoru podróż przez krainę wyobraźni, gdzie wszystko jest wywrócone do góry nogami i wystrzelone w kosmos. Jeśli do tej pory nigdy nie odwiedziliście krainy Pasibrzuchów, Świata na Opak, w którym dorosłymi rządzą dzieci albo najnowocześniejszego miasta świata Elektropolis, gdzie pracują już tylko maszyny, to jedyna okazja, żeby się tam wybrać. A na deser – ucieczka przed wielorybem i przepyszny mus ze ślimaków. Smacznego!
Odpowiedź do zagadki nr 15: „Bella i Sebastian”, autor: Cecile Aubry
ZAGADKA NR 16 KLASY VII – VIII
Rozpoznaj książkę po fragmencie:
„Londyn 8 kwietnia 1912 roku
Dziewczyna osunęła się na kolana i wybuchnęła płaczem. Towarzyszący jej chłopak rozejrzał się wokół. Tak jak się spodziewał, o tej porze park był zupełnie pusty. Moda na jogging miała nadejść dopiero wiele lat później, a dla śpiących na parkowych ławkach włóczęgów przykrytych jedynie gazetami było zbyt zimno. Ostrożnie owinął chronograf chusteczką i schował go do plecaka. Jego towarzyszka klęczała wśród przekwitłych krokusów pod jednym z drzew na północnym brzegu jeziora Serpentine. Ramiona jej drżały, a ciałem wstrząsał szloch, który brzmiał jak rozpaczliwy jęk zranionego zwierzęcia. Nie mógł tego znieść, ale z doświadczenia wiedział, że lepiej będzie zostawić ją w spokoju. Usiadł więc obok na wilgotnej od rosy trawie, zapatrzył się w gładką niczym lustro powierzchnię wody i czekał. Czekał na to, by ból, który prawdopodobnie już nigdy do końca jej nie opuści, nieco zelżał. Czuł się zresztą tak samo jak ona, ale starał się jakoś trzymać. Nie powinna martwić się jeszcze o niego.
– Czy wynaleźli już chusteczki higieniczne? – Pociągnęła w końcu nosem i zwróciła ku niemu twarz mokrą od łez.
– Nie mam pojęcia – odparł. – Ale mogę ci zaoferować stylową chusteczkę z materiału, z monogramem.
– G.M. Czyżbyś ukradł ją Grace?
– Nie, sama mi ją dała. Możesz ją teraz zasmarkać, księżniczko. Oddając mu chusteczkę, ściągnęła usta w krzywym uśmieszku.
– Jest teraz kompletnie do niczego. Przepraszam.
– Ach, co tam! W tych czasach wywiesza się je na słońcu, żeby wyschły, i używa jeszcze raz – powiedział. – Najważniejsze, że przestałaś płakać. W jej oczach natychmiast znów pojawiły się łzy.”
Odpowiedź do zagadki nr 15: „Świat Zofii”, autor: Gaarder Jostein